Ameríka er geggjuð .....

Eeee heygggi ? Einmitt... Maður verður náttúrlega bara sýrður á þessum helvítis settningum.
Maður er nýkominn heim úr ýktri ferð til "Bandrikes" eins og Gunni kýs að kalla hana en fyrir þá sem tala ekki sama tungumál og hann þá er þetta Ameríkan stóra.
Byrjaði ferðalagið með því að Ninni sem var á frímiða átti barasta ekki að komast með yfirhöfuð vegna yfirbókanna hjá Icelandair en til að gera langa sögu stutta þá kom hann með mér á klassanum á útleiðinni og það þýðir bara G&T og Kaffi og Konni fyrir lengra komna.
Komnir til MSP aka Minní eins og "flugfólkið" eða "JetSettið" segir. Þá fórum við í mollið ógurlega og fengum okkur vængi og bjór á Hooters..... "geggjað".
Daginn eftir kemur restinn af crewinu þeas Júlli bróðir, Ingó, Pálína, Guðni, Jónína og Gunnar Árni sem hittu okkur Ninna á hótelinu og Júlli bróðir náttúrulega ekkert mökkaður neitt eftir 6:15 tíma flug, það er bara ekki hægt enda vorum við Ninni ekki skárri daginn áður.
Versluðum heavý mikið í mollinu áður en við náðum í bílaleigutrukkinn sem við keyrðum svo á niður til Waterloo, Iowa. Það tók okkur félagana um 3 tíma að keyra þanngað en við urðum að stoppa í Cabellas á leiðinni að versla. Þvílík kjaftæðisbúð.... úúúffff ég er brjálaður.
Heitt og fínt veður var hjá okkur í Waterloo og Cedar Falls þar sem hótelið okkar var.
Brúðkaupsdagurinn 17. Júní: Saltarinn var ekki lengi að gera vart við sig þegar maður var kominn í gallann en skein sólin og 30stiga hiti úti og allir klárir í slaginn og pick up á hótelinu kl: 1700 og "serímónían" byrjaði kl 1800.
Virkilega falleg athöfn að kaþólskum sið, sem er heldur frábrugðin því sem við þekkjum sjálf. Eftir það var farið í partýið sem að var mjög fínt... ég held að toppurinn á því er að faðir brúðarinnar eða "Father of the Bride " :) fór á kostum og var ýktasti drykkjumaðurinn og þá sérstaklega í eftirpartýinu sem haldið var á hótelinu okkar.
Daginn eftir brúðkaupið í þynnkunni fóru allir að vatni sem er við Cedar Falls þar sem spíttbátur fjölskyldu Kimberly var sjósettur og fóru margir á bátinn í hópum, bæði til að horfa á aðra sigla og einnig til að fylgjast með krökkunum og fullorðnum vera á slöngu sem dregin var eftir bátnum. Nokkrir vitleysingar fóru á sjóskíði. Gaman var að því að sjá Jonna, Rene, Richardo og Nick koma til Iowa til að bæði hitta Júlla og okkur hin og svo að verða viðstaddir brúðkaup þeirra hjóna, þar sem að þeir voru allir í sama skóla og Júlli og Kimberly.
Eins og áður kom fram voru allar Icelandair vélarnar yfirfullar og ætlaði Ninni kallinn að reyna að fara heim kvöldið áður en við restin af liðinu ætlaði heim, hann reyndi en varð að koma aftur á hótelið til okkar Júlla.
Síðasti dagurinn endaði vel með því að klára geggjaðann túr á því að fara á Cheesecake Factory. Það þarf ekkert að ræða það neitt frekar.
Túrinn var svo kláraður með því að setja mig, Júlla og Ninna á klassanum á heimleið og var það í boði Jessicu stórvinkonu minnar í Minní. Ninni heppinn að reddast heim. Enda ferðast ég ekki til Ameríku nema á klassanum, höfum það bara á kristalhreinu. Maður ríkur alveg í gegn !